نقش تو را در شیشه ها می کشد
در جاده ها، پای مرا تا شهر یاران می کشد...
در جاده ها، پای مرا تا شهر یاران می کشد...
یک روز، شاید یک روز که آفتاب گیسوی نقره ایی دماوند پیر را نوازش می کند، در یک غریو تند بارانی، در یک نسیم نوازشگر بهار؛ یک روز شاید همراه پرواز پرستوی عاشقی واژه لبخند به سرزمین سوخته من بازگردد، امید کوبه در را بفشارد و سپیدی جای تمام این سیاهی ها را پر کند... آنروز بر مردگان نیز سیاه نخواهم پوشید حتی بر عزیزترینشان.
۱۳۹۱ دی ۱, جمعه
۱۳۹۱ آذر ۲۷, دوشنبه
۱۳۹۱ آذر ۲۵, شنبه
اشتراک در:
پست‌ها (Atom)
خدایا! تو و اینهمه نعمت؟!!
